Fantezilerin, müziğin, cinsel olanın, politiğin birleştiği ve çarpıştığı yerde Will-o’-the-Wisp (2022), “istenmeyenden uzaklaşacak” bir geleceğin ifadesini gösterir. Zamanın kırıldığı bir gelecekte en büyük hayâli – ve bu fetiştir de – itfaiyecilik olan Alfredo, bu uğurda fantezilerin, rüyanın ve gerçeküstü ritmin birbirine girdiği bir yola çıkar. Bir kraliyet ailesinde, 2069 yılında başlayan film imgelerini ve pozunu ayağını yere sağlam bastığı alanda Alfredo’nun itfaiye binasına girişinde gösterir. Hem politik ifadesini hem de müzikal-mizansen pozunu dikkatle ekrana getirir.
Bir hayâlin imlediği yerde sinema bize ne gösterir? Dünya çokça karanlıklaşır, ifadeler pozların – daha da geride olanın – arkasına saklanır. Tam burada Fogo-Fátuo (filmin özgün adı) janr sinematikle imgesini gösterir. Bir bilim-kurgu türüyle başlar, şeylerin toplandığı yerde politik ifade ekrana gelir. Buradan bir gösteri-alana (müzikale) ve devamında dramanın birleştiği yere gider. İsteklerinin fantezi-imgeye dönüştüğü yerde karakterler bir “gösteri” alanı yaratırlar. Burada hem dünyanın gerçekliği hem de kendini-göstermenin-gerçekliği kırılır. Alfredo’nun ana karakterliğinde toplanan filmin odağı “arzular” ve dünyadır. Cannes’da Yönetmenlerin On Beş Günü’nde gösterilen film, fantezilerin ve gerçeküstü ifadenin toplandığı, sıkça “istemek ve arzulamak” imgelerine bakan ve dikkat çeken bir yapımdır.
