İsveçli fotoğrafçı ve yönetmen Jens Assur’un ilk uzun metraj denemesi olan Korparna (2017), 70’lerin İsveç’inde çiftçilikle uğraşan bir ailenin karanlık yalnızlıklarına etkileyici taşra görüntüleri eşliğinde ayna tutuyor. Emekli olma hayalleri kuran bir baba ile babasının vârisliğini göğsüne bir rütbe gibi takmak zorunda bırakılan oğlunun trajik hikâyesini izlediğimiz filmde arzular ile gerçekler arasına sıkışıp kalmış hayatların bitmek tükenmek bilmez çırpınışlarına tanık oluyoruz. Kuş gözlemcisi olmak isteyen doğa tutkunu Klas ve (Jacob Nordström) oğlunun bu isteğini görmezden gelerek, kendi kafasında kurguladığı bambaşka bir geleceği ona inatla kabul ettirmeye çalışan Agne’nin (Reine Brynolfsson), yorgun sürüncemesine tanıklık ettiğimiz film, oldukça minimal bir senaryo ile beyaz perdeye aktarılıyor, yönetmenin gelecek işleri adına heyecanlandırıcı ve umut vadeden bir panorama çizerek İskandinav sinemasına özgün bir soluk getirmeyi başarıyor.
