Jacques Tati, filmlerinde kendi canlandırdığı alter egosu Monsieur Hulot’yu modern mimarinin ve onlarca teknolojik aygıtın hayatın her alanını işgal ettiği Paris’e bırakıyor Playtime’da. Yapımı üç yıl süren, yapımcılarını iflasın eşiğine getiren film, en ince ayrıntısına kadar düşünülmüş setlerin, kusursuz mizansenlerin ve büyüleyici koreogafilerin arasında neredeyse kaybolan insanları aynalayarak sert bir modernizm eleştirisi yapıyor. Eğlenceli olduğu kadar boğucu bir atmosferi de olan Playtime’ı Truffaut “Filmlerin başka bir şekilde yapıldığı, başka bir gezegenden gelen bir film” olarak tanımlamıştı. Bu film, bugün artık benzerlerine rastlamanın güç olduğu farklı bir komedi deneyimi arayanlar için biçilmiş kaftan.