Toprakları, ülkeleri, şehirleri, ama esas olarak insanları birbirinden ayıran duvarlar değil, zihinlere yerleşmiş önyargılar, beraberinde gelen kuşkular ve ithamlardır. Bu ayrılıkların en tehlikelisi de temelini din, milliyet, siyasi duruş gibi ideolojilerden alan “ötekileştirme” eğilimidir. Elli dokuz yaşındaki Cemile, apartmanlarına yeni taşınan komşusunun kapısını gayet insanî niyetlerle hoş geldiniz demek için bir tabak dolma ile çalar. Ancak kapıyı açan ve adını “Ali” sandığı Ari ile eşi Lorin’i görünce beklemediği bir durumla karşılaşmıştır. Akşam eşiyle beraber yemek yedikleri sırada bu kez Cemile’nin kapısı çalınır; Lorin, dolmaların karşılığı olarak onlara bir tabak köfte getirmiştir. Cemile, köfteleri nezaketen kabul etse de nereli olduklarını kestiremediği bu insanlardan gelen yemeği sofrasında tutmak istemez. Eşi ve hatta komşusu da ona hak verince Cemile, bir yandan çöpe atmaya gönlü elvermediği köfteleri bir kenara kaldırır. Ancak aklına kuşku tohumları düşmüştür bir kere, acaba “yabancı” birinin elinden çıkmış yemeği yemek “caiz” midir?
Ertesi gün evine ziyarete gelen torunu, köfteleri görür; ancak Cemile, küçük kızın onları yemesine izin vermez. Ne var ki Cemile, ulaşabildiği din hocalarına bu durumun icazeti konusunda danışadursun, torunu köfteleri çoktan yemiştir! Kapı çalınıp gelen Lorin’in, köftelerin tadını sormasıyla beraber gerçek ortaya çıkar; küçük kızın yüzündeki memnuniyet dolu gülümseme, Cemile’nin yüzünde dehşetli bir ifade olarak bulur yansımasını. Boşalmış tabağın dibinde kalan kırıntıların tadı, Cemile’nin önyargılarını kırmaya yetecek büyüklükte midir?
Yapıcılığını ve yönetmenliğini Deniz Özden’in yaptığı Cemile’nin Takıntısı, “ayna” objesini filmin çeşitli yerlerinde Cemile’ye tutarken aynı zamanda toplumun bizzat kendisine, bireysel önyargılarımıza tutar. 12. Toronto Pomegranete Film Festivali ve 9. Rotary Kısa Film Festivali’nde Mansiyon Ödülü, ayrıca Boston Türk Film Festivali’nde çeşitli dallarda ödüllere sahip olan film, ideolojik “takıntı”lardan ari olan çocukluğun, toplumsal ötekileşmeyi nasıl kırabileceğini, sonunda tebessümle izleyeceğimiz sıcak bir hikâyeyle anlatır.
Filmin Künyesi
