1995 yılının temmuz ayında, Konya’da doğdu. Bir elinde kalem, bir elinde kitap; okuyarak ve yazarak büyüdü. Ömrüne kelimelerden bir yol çizmek üzere 2014’te Boğaziçi Üniversitesi İngiliz Dili ve Edebiyatı bölümüne başladı. Yürürken, yerken, yaşarken okudu; kelimeleri nefes gibi tüketti, bir bir içindeki mürekkebe doldurdu. Ve gün geldi, bir film şeridinin üzerinde, mürekkep akmaya başladı.
Yaşamın sonlarına doğru atılan adımlar her zaman çok daha iyi düşünülmüş, ağır ve geçmişe dönüktür. Kimse sayılı günlere takılı kalmak...
Dünya Savaşları, yetişkinlerin dünyasıyla sınırlanmış ve onların kurallarıyla oynanırken çocukların yarım kalan oyunları, tarih kayıtlarında bir yer edinebilmiş midir? Bu...
Bir koşul için rıza gösterme ile ona mecbur kalma arasında çoğunlukla göz ardı edilen bir de ‘mecburen razı olma’ durumu...
İnsan mı doğa içindir, yoksa doğa mı insanın hizmetindedir? Aristoteles’ten bu yana sorulan ve her politik çerçevede farklı bir anlam...
İki bilinmeyenin olduğu her taraf, cennet ve cehennem olma olasılığını aynı anda taşır. Yerin altındaki bir sığınakta, dünyayı kasıp kavuran...
Kimse kendi başına Bir ada değildir; Her insan bir kıtanın zerresi, Bütünün bir parçasıdır. John Donne Kalabalık ile yalnızlık,...
Hayatta her karşılaşmanın bir anlamı vardır; eğer tesadüfler rastgele gibi görünüyorsa, anlam kendi hikâyesini yazar. Bir akşam yemeği dönüşü karanlıkta...
Yabancılaşmak. Bugünlerde çağdaş kuramların merceğine sıra sıra konuk olan ‘ötekileşmek’ kavramının tohumları, evvela yabancılaşmanın imbiğinden geçer. İnsan önce aşina olduğuna...
Bir tarafı Batı’ya, diğer yönü Doğu’ya dönük iki hayal dünyasının zaman imbiğinden geçip gelecekte kesiştiği noktada zamanı yeniden yaratmak mümkündür...
Yaşamanın belki de en ağır koşulu; ‘can’ için alınan her nefesin, bizleri o bilinmez ‘son’ mefhumuna adım adım taşıdığı bilincini...
Canımız sıkkın olduğunda üzülmek yeterli, diyelim; arkadaşlarımızla geçirdiğimiz keyifli vakitlerdeyse neşeye teslim olmak… İstemediğimiz bir durum karşısında öfkelenivermek, sonra hemen...
“İki gündür bahçeye çıkmıyorum. Sadece, iki saatte bir, perdenin aralığından bahçeyi seyretme izni veriyorum kendime. Bana, çıkma, dediler; fakat öl...
Fil'm Hafızası © 2023