Korkunun On Yüzü

Sinema, izleyiciye daha önce hiç karşılaşmadığı, bilmediği ve tanımadığı ülkeleri, insanları ve hayatları aktarır. Dolayısıyla sinema, izleyici tarafından bilinmeyen olaylar, durumlar ve hisler aktarımıdır. Korku da bu anlamda izleyici tarafından arzulanan ama kendi içerisinde bir çelişkiyi de barındıran bir histir. Çünkü insan korkularıyla yüzleşmek istemez ve bu hissi ancak kendisine zarar gelmeyeceğini bildiğinde yaşamak ister. Bu yüzdendir ki izleyici, gerçek hayatta asla yüzleşemeyeceği korkularıyla hep sinemada yüzleşir. Korkular temelde insanın bir durum karşısındaki çaresizliğini anlatır. Kimi zaman doğaüstü güçler, kimi zaman da seri katiller ile bu çaresizlik betimlenir. Tıpkı Alman Ekspresyonist Sineması’nda görüldüğü gibi bu çaresizlik, bir toplumun bunalımlarını da gotik bir atmosfer içerisinde izleyiciye yansıtır. Yani korku, bir insanın, bir ülkenin ya da bir kültürün kimliği de olur. Bu bağlamda, 21. yüzyılda yapılmış, korkunun sinemadaki farklı yüzlerini gösteren on filmi sizinle paylaşmak istedim. Keyifli okumalar! Circle (Yön. Aaron Ham, Mario Miscione, 2015) Korku, gerilim ile içiçedir ve çoğu zaman gerilimin içinden doğar. Düşünün, derin bir uykudan uyanıyorsunuz ve kendinizi BBC'nin o meşhur yarışma programı “En Zayıf Halka”daki gibi bir stüdyoda buluyorsunuz. Yalnız bir fark var: Sunucu ve seyirci yok, insanlar sırayla ölüyor ve buna siz karar veriyorsunuz. Birkaç dakika içinde biri ölecek. Birkaç dakika içinde biri daha… En yaşlı mı ölmeli, en genç mi? Siyahlar mı, beyazlar mı? Benciller mi, fedakârlar mı? Herkesin kendini düşündüğünü herkesin bildiği bir ortamda, insanları nasıl ikna ederdiniz? Circle , bir buçuk saat boyunca sizi gerdikçe geriyor ve size bittikten sonra üzerine düşüneceğiniz sorular bırakıyor. It Follows (Yön. David Robert Mitchell, 2014) Peşinizde bir “şey” var ve asla vazgeçmiyor. Ağır ağır sizi takip ediyor, nerede olursanız olun buluyor ve öldürüp bir sonraki kurbanına doğru yol alıyor. It Follows’ un alametifarikası, doğaüstü korku filmlerinde gördüğümüz tekinsiz bir varlığın insanları takip edişini hiç sonlandırmadan bütün filme yaymış olması ve yine hemen hemen her korku filminin içinde bir şekilde yer bulan cinselliği bu defa ana bir rolde ve doğrudan cezalandıran bir şekilde sunmuş olması. Müzikleriyle bütünleşerek izleyiciye farklı bir melankoli sunan film, sinematografisiyle de göz dolduruyor. The Conjuring (Yön. James Wan, 2013) The Conjuring, aslında klasikleşmiş ve her dönem beyaz perdede kendine yer bulan ruh çağırma/şeytan çıkarma filmlerinden biri. Başarısı ise izleyicide yarattığı katharsis. Bir dönem oldukça ses getiren Paranormal Actvitiy filmlerinde de gördüğümüz, doğaüstü olanı kanıtlarla izleyiciye gerçekmiş gibi sunması ve Ed-Lorraine Warren karakterleri ile bütün o lanetli eşyalarla bir korku evreni yaratması filmi muadillerinden ayırıyor ve derinleştiriyor. Shaun of the Dead (Yön. Edgar Wright, 2004) Korku-komedi, sinemanın en ilginç tür birleşimlerinden biri. Komediye tamamen zıt olmasına rağmen korku, komedinin içinde yer alınca onu destekliyor ve kuvvetlendiriyor. Shaun of the Dead basitçe, kült korku filmi Dawn of the Dead ’in (1978) İngiliz mizahi ile bütünleşmesi. Scary Movie (2000) gibi benzer yapımlardan bu noktada ayrılıyor ve izleyiciyi klişelerle alaydan çok, durum absürdlüğü üzerinden güldürmeyi amaçlıyor. The Others (Yön. Alejandro Amenabar, 2001) Mekânı ve atmosferiyle, kehanet ve alametleriyle, metonimi ve arketipleriyle kusursuz bir gotik film olan The Others, Abre los Ojos (1997) ve Mar Adentro (2004) filmleriyle de bildiğimiz başarılı yönetmen Alejandro Amenabar’ın eseri. Ders niteliğine vararcasına teknik ve klasik olarak ilerleyen film, modern senaryosuyla izleyiciye daha önce hiç sunulmamış bir bakış açışı vererek sürükleyici bir başyapıt haline dönüşüyor. I Saw the Devil (Yön. Jae-woon Kim, 2010) Kore sineması, kendine has intikam temalı filmleriyle de tanınan oldukça zengin bir sinema. Oldboy (2003) filminde bu intikamın ne boyutlarda olduğunu görmüştük. Böylesine sıradışı bir intikam bu kez bir kovalamaca hikâyesinde, vahşet ve aksiyonu bol bir filmde görülüyor. I Saw the Devil ’da başrol, yine Oldboy ’da da başrolde gördüğümüz Min-sik Choi’nin. A Girl Walks Home Alone at Night (Yön. Ana Lily Amirpour, 2014) Bu filmi açıklamak zor. İran yapımı, korku ve western ögeleriyle harmanlanmış romantik bir film denebilir. Sırf bu enteresan birleşme için de izlenebilir, ya da sırf pikapta White Lies’in Death isimli şarkısının çaldığı o sahne için de. Korku salt bir türden çok, içinde barındırdığı sembolik ögeleriyle de bir toplumu çok iyi betimleyebiliyor, bu sayede de çok özel bir yan tür haline dönüşüyor. Bu bağlamda A Girl Walks Home Alone at Night , İran’ı en iyi anlatan filmlerden biri. Evil Dead (Yön. Fede Alvarez, 2013) Evil Dead , özellikle 80’lere damgasını vuran slasher türünün en iyi örneklerinden biri. Orijinal üçlemeyi yöneten Sam Raimi, filmin 2013 versiyonunda filmin prodüktörü oluyor ve yerine Don’t Breathe (2016) ile de tanıdığımız Fede Alvarez geçiyor. Aslında Evil Dead ’in geçmiş filmlerinde de, bu filminde de komedi unsurları mevcut, ancak bu durum film için negatif bir özellik değil, aksine onu kuvvetlendiriyor ve daha eğlenceli hale getiriyor. Hatta bu sayede Evil Dead günümüzde de izlenen bir kült yapım haline gelmeyi başardı. Sam Raimi bu filmden sonra tam da bu isteğe karşılık veren Ash vs Evil Dead (2015) isimli diziyi de çıkardı. Hatta dizide, başroldeki Ash karakterini orijinal üçlemede de oynayan Bruce Campbell oynuyor. İlk filmin hikâyesine sadık kalınarak çekilen 2013 yapım Evil Dead , izleyiciye eski filmin ruhunu başarılı bir şekilde aktarıyor, günümüz teknolojisini de kullanarak oldukça güçlü, korku dolu bir atmosfer yaratıyor. Cube Zero (Yön. Ernie Barbarash, 2004) Nasıl geldiğinizi bilmiyorsunuz ama bir küpün içerisindesiniz. Buradan çıkmanın tek yolu, küp sizi öldürmeden küpün algoritmasını çözmek. Cube , içinde barındırdığı gizem ve gerilim ile birlikte, mekân ve atmosferiyle son derece kuvvetli ve eşsiz bir üçleme. Cube Zero üçlemenin son filmi, fakat diğer iki filmden önce yaşananları ve küpün gizemini anlatıyor. La Region Salvaje (Amat Escalante, 2016) La region Salvaje , insanlara haz veren ama bir yandan da onları tüketen dünyadışı bir varlığı temel alan İspanyol yönetmen Amat Escalente’nin son filmi. Ülkemizde 36. İstanbul Film Festivali’nde gösterilmişti. Oyuncuların son derece donuk olduğu, anlaşılması zor metaforik anlamlar da içeren film sıradışı ve cesur senaryosuyla bu listede olmayı hakediyor.

YazarınDiğer Yazıları

Bir yanıt yazın Yanıtı iptal et

Editörün Seçtikleri

Welcome Back!

Create New Account!

Retrieve your password