Deux jours, une nuit (İki Gün, Bir Gece, Yön: Jean Pierre/Luc Dardenne, 2014)
Sandra uykusundan uyanmak istemiyor. Yeni bir gününe daha uyanmak istemediği hayatı bir nevi kabus. Çalıştığı fabrikada, işten çıkarılması için yapılmış bir oylama, bu oylamada çoğunluğu sağlayıp onun gitmesine taraf olan iş arkadaşları ve o iş arkadaşlarının umut ettiği bir ikramiye söz konusu Sandra’nın hayatında. Kocasının ısrarı ve arkadaşı Juliette’in yardımıyla hafta başına kadar kendisi aleyhinde oy kullanmış dokuz işçiyi ikna çabasına giriyor böylelikle. Önünde sadece iki gün ve bir gece var. Konuşmaya çalıştığı iş arkadaşları, her şeyin temelinin parayla oluşturulduğu günümüz dünyasının elleri kolları bağlanmış oyuncuları olarak karşımıza çıkıyor. İşsiz kalmanın getirdiği çaresizliğe karşı empati yapmak şöyle dursun; ikramiyelerine engel olabileceği düşüncesi nedeniyle Sandra’ya diş bileyenleri bile görüyoruz. Yeni dünya düzeninin tüm merhametsizliğini de…
Dardanne Kardeşler’in, Marion Cotillard’ın göz dolduran performansını bizlere hediye ettikleri Deux jours, une nuit, bir nedenden dolayı depresyonda olan bir kadının bu rahatsızlığının iş hayatını nasıl etkilediğini gözler önüne seriyor. Çaresiz görünmek istememesine rağmen yardım istemenin ne kadar kırıcı olduğunu, sade olduğu kadar çarpıcı anlatımı ve Marion Cotillard’ın zarif performansıyla bizlere gösteriyor. Sandra’nın işsiz kaldığında maddi yönden zor bir yola gireceğini bilmesine rağmen kendini asıl rahatsız eden konunun, dokuz iş arkadaşının ikramiyelerine mani olmak istememesi olduğunu onunla birlikte bizler de hissediyoruz. Kendini bu çaresizlikten kurtaran ve yüzündeki güven ifadesini görmemize neden olan durumun ise ‘benim yüzümden başka birinin işten çıkarılmasına izin veremem’ kararlılığında yattığını da…
Sezen Sayınalp
