Bazı yönetmenler filmlerine yoğun bir şekilde bilinçaltı öğeler ve sembolizm saklamayı seçer. Böylece filmler izleyicinin aktif zihni yerine doğrudan daha derinlerine hitap eder. Fakat bu durum, filmi yapısal anlamda karmaşık ve anlaşılması güç kılar. Bu tanım aklınızda hangi filmleri veya yönetmenleri çağrıştırıyor?
n
