Ya Hep Beraber Ya Hiçbirimiz: United We Stand

Yönetmenliğini Norveçli ünlü yönetmen Hans Petter Moland’ın yaptığı 2002 yapımı United We Stand, aralarında Almería Uluslararası Kısa Film Festivali, Chicago Film Festivali’nin de bulunduğu birçok uluslararası festivalden ödülle dönen başarılı bir kısa film.

Kış bitmiş, bahar gelmiştir. Film, İşçi Partisi üyesi olan 80 yaş üstü dokuz sosyalist arkadaşın hep beraber kırmızı arabalarının içerisinde Enternasyonel’i söylemesi ile başlar. Doğa yürüyüşü için yola koyulan bu eski dostlar, arabalarını görme engelli bir bekçiye sahip ıssızlığın ortasındaki istasyona bırakırken marşın sesini duyan bekçi gelenlerin kim olduğunu anlar ve “sizi görmeyeli uzun zaman oldu” der. Bekçi ile yaptıkları ayaküstü kısa sohbetten birbirlerinin uzun zamandır tanıdıklarını ve bu uzun zamanda birçok eski dostu yitirdiklerini de anlarız. Dokuz arkadaş, bekçinin yanından ayrılır ve yollarına artık yürüyerek devam eder, bu sefer marşları doğanın sessizliğinde yankılanır. Ancak sessizliği bozan bir ses daha vardır o da genç bir kadının yardım çığlığı. Bataklığın içinde batmak üzere olan kadının yardımına yetişmeyi başaran eski dostların hepsi tek tek ona el verir. Ancak şimdi küçük bir sorunları vardır. Bu sefer kendileri aynı zor durumun içindedir; gittikçe çamura batarlar.

Norveç İşçi Partisi’nin sosyal demokrat bir parti olarak eskiden büyük güce sahip olduğunu hatırlasak United We Stand, Norveç hükümetine ve soluna bir eleştiri gibi görünüyor. 2002 yapımı olan film, 2001 seçimlerinde oylarında oldukça azalma görülen partiyi mizahi bir dille yererken bizi hem güldürüyor hem de hüzünlendiriyor. İçerisinde birçok politik ve mizahi imgeler barındıran film, Norveç siyasetinde baskın olan yaşlı kesimin yerini artık gençlere ve yenilikçi fikirlere bırakması gerektiğini başarılı bir şekilde anlatıyor. Tıpkı filmdeki yaşlı adamlar gibi partililer de birlikte var olmuşlardır ve Norveç’in gelişimi için de yerlerini daha genç, daha iyi fikirlere, bırakmaları gerekmektedir. Ancak uzattıkları o eli bırakmadan: ya hep beraber ya hiç birimiz.