Umberto D. (1952)

Umberto Domenico Ferrari, köpeği Flickle yaşayan inzivaya çekilmiş bir hükümet memurudur. Katıldığı miting polis tarafından dağıtılınca mitingden kaçar ve hayatını sürdürdüğü odaya döner. Antonia adında bir kadının yönettiği apartmanların birinde yaşamaktadır. Antonia, mutfak işlerinden sorumlu olan genç hamile arkadaşı Maria’nın aracılığıyla Umberto’ya aylık kirasını ödemediğini söyler. Başlarda Umberto parayı ödemek için çaba sarfetse de gerekli parayı kazanamaz. Dahası hastalanıp hastaneye yatar. Hastaneden çıkınca kendisini yaşamaya bağlayan tek şeyden kurtulmaya karar verir. 1952 ve 1957’de sırasıyla Cannes’da Jüri Büyük Ödülü’ne ve Oscar’a aday olan film, İtalyan Yeni Gerçekçiliğinin en iyi eserlerinden biri olarak kabul görmektedir. Filmin hikayesi, İtalyan Yeni Gerçekçilik teorisini ortaya atan Cesare Zavattini’nin hikayesinden uyarlanmıştır. Zavattini, De Sica’nın dört filminin senaryosunu yazmıştır.