Yeni Gerçekçilik’in iki mühim figürü, yönetmen Vittorio De Sica ve senarist Cesare Zavattini’nin Ladri di biciclette (1948) ve Umberto D. (1952)’nin arasında yaptıkları Miracolo a Milano, akımın temel özellikleriyle fantastik öğeleri, dokunaklı bir dramla zeki komedi dokunuşlarını harmanlayan, kelimenin tam anlamıyla zengin bir film. Yaşlı bir kadının lahana içinde kimsesiz bir bebek bulması ve ona Toto adını vermesiyle başlayan olay örgüsü, film boyunca bu bebeği takip ediyor. Toto’nun büyüdükten sonra yaşamaya başladığı gecekondu mahallesinde petrol bulunmasıyla, şehrin çeperlerine itilmiş bireylerin yaşam alanı, adeta ablukaya alınıyor sermaye sahipleri tarafından. Böylece politik bir boyut da kazanan film, kapitalizm ve sermayeye karşı sözünü sakınmıyor. Bu yeni gerçekçi masal, aynı zamanda 1951 yılında Cannes Film Festivali’nde büyük ödül kazanan iki yapımdan biri.
