Şükriye Altay, Mardin’in Sarıkaya köyünde dünyaya gelmiş ve henüz iki aylıkken hem ailesinin ve çevresinin bilgisizliği hem de sağlık imkanlarının yetersizliği sebebiyle gözlerini kaybetmiştir. 65 yıllık hayatını görmeyen gözlerinin yerine koyduğu elleriyle idame ettirmiş olan Şükriye Altay’ın bir gününe tanıklık eden bu belgesel, onun kaderine ve göremeyişine olan öfkesiyle yine de haline şükredişi arasındaki gelgitleri deşifre ediyor. Yıllarca tek başına yaşayan ve akrabalarının yalnızca ona işleri düştüğünde halini hatrını sorduklarını söyleyen Şükriye, “güya insan” olarak niteliyor kendini ve “gözsüz bir baş”. Kendi yaşamına az da olsa tanıklık eden izleyicilere ise Nasihatler Kitabı’ndaki o sözleri hatırlatıyor kendisi için yapılmış bu belgeselle sanki: “Bakabiliyorsan, gör. Görebiliyorsan, gözle.”
