İlk filmi Reprise ile 2006 İstanbul Film Festivali başta olmak üzere önemli festivallerde ödül alan genç yönetmen Joachim Trier’in beş yıl aradan sonra çektiği bu yeni filmi Cannes’da Belirli Bir Bakış bölümünde yarıştı. Konusunu uyuşturucu müptelası Anders’in tedavisini bitirip Oslo’ya bir iş görüşmesi için geri dönüşü ve eski arkadaşlarıyla karşılaşması üzerinden alan film, bu geri dönüşün rehabilitasyon sürecindeki kazanımları alt etmesi üzerine odaklanır. Zaten kırık dökük olan hayatı geri döndüğünde binbir parçaya bölünen Anders’in uyum sağlamaya pek de hazır olmadığı uyuşturucusuz yeni hayatında değişen pek bir şey yoktur esasında. Ailesi ve arkadaşlarının gözündeki ‘müptela Anders’ imajı özenle korunmakta, uygun bir an bulunduğunda da vakti zamanında yaptığı hatalar güzelce yüzüne vurulmaktadır. Hal böyle olunca kendi başta olmak üzere her şeyden kaçabildiği tek şeye, bağımlısı olduğu şeye sığınması kaçınılmaz olur. Yönetmenin sadece ‘bir gün’, Anders’in Oslo’ya döndüğü ilk günü anlattığı film, sebepleri ya da nasıl sorularını sordurtmaya odaklanmıyor, sadece şimdiye odaklanarak ‘bağımlılık’ üzerine gerçekçi gözlemler yapıyor.
