Bu sene İsveç sinemasının en ses getiren filmi Buluşma, performans sanatçısı Anna Odell’in ilk sinema filmi. Anna Odell kendisinin yazıp yönettiği oyuncaklı filminin başrolünde de kendisini canlandırıyor. Dokuz yıl boyunca aynı sıralarda oturduğu ilkokul arkadaşlarının yirmi yılın ardından gerçekleştirdikleri özel buluşma gecesine davet edilmeyen Anna, tüm arkadaşlarının rollerine birer oyuncu yerleştirerek kendisinin teşrif ettiği çakma bir buluşma gecesinin filmini çekiyor. Filmin neredeyse ilk yarısını kaplayan bu film içi filmde Odell, hayatımız boyunca geçmişi düşündükçe kafamızda binlerce kez provasını yaptığımız yüzleşmeleri bir masaya topluyor, kendi bedenini bu deneyin içine atıyor, ayağa kalkıyor, çatalıyla kadehini çınlatıyor ve tüm o provaların en kusursuz halini sergiliyor. Bu çakma filmdeki netlik ve sözünü esirgememe durumu filmin ikinci yarısında da durmak bilmiyor. Anna, arkadaşlarına ulaşıp bu filmi izleterek geçmişin hesabını soruyor. Bu bölümlerde Anna’nın sahip olduğu kararlılıktan maalesef nasibini alamayan senaryosunun tempoyu düşürmesine rağmen ilkokul arkadaşlarına oynadığı oyuna “bu kadına güven olmaz” diyerek şahit olan seyircinin filmin pek de olgunlaşamayan finaline kadar ilgisini ayakta tutmayı başarabiliyor.
